Oase

Op zwevende vleugels als van een adelaar,
Gebracht, zij, de vrouw, kerk woont aldaar
Oase in de woestijn, door God verwacht
De Heer is haar Herder, dag en nacht
Haar zal niets ontbreken,
Honderdtachtig weken.
Hij verkwikt haar ziel en leidt
In het spoor van gerechtigheid.
Mozes, op dé berg schrijft de wet
De Goddelijke duif, Geest, dictaat, nauwgezet.
Elia bedekt zijn gezicht
Voor het Goddelijke Licht.
Twee getuigen die gaan
Met bloed en vuur slaan
De hemel toegesloten
Geen dauw, regen, watergoten
Al gingen zij door het dal van schaduw en dood.
Zonder angst gedragen in de schoot
Getuigen 1260 dagen
Gepoogd de dood in te jagen
Twee kandelaars, olijfbomen
Opgewekt hemeltronen

Heer, u dekt haar tafel, wijsheid, wijn en brood
Profetenzalving, olie op haar hoofd
De bruid, vrouw, kerk. Eeuwig wonen
Aan grazige wei, stille waterpoel, bekronen
Uw wet-stok en profetenstaf behoedt
Een hartelijke wil van naaste liefde, goed